dr hab. inż. Wojciech Lorenc, prof. PWr bud. C-7, pok. 809 tel. 71 3203371 e-mail: wojciech.lorenc@pwr.edu.pl Godziny konsultacji w semestrze letnim 2017/2018: poniedziałek 13.00—15.00 wtorek 12.00-14.00

Życiorys zawodowy

Studia wyższe na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego Politechniki Wrocławskiej ukończył w roku 2000 uzyskując stopień magistra inżyniera w specjalności inżynieria budowlana. W roku 2005 obronił pracę doktorską w Instytucie Budownictwa Politechniki Wrocławskiej i uzyskał stopień doktora nauk technicznych. W roku 2012 na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. „Nośność stalowych łączników otwartych w zespolonych konstrukcjach stalowo-betonowych” oraz zdanego kolokwium przed Radą Wydziału Budownictwa Lądowego i Wodnego Politechniki Wrocławskiej, uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk technicznych. Od 2005 r. pracuje w Instytucie Budownictwa Politechniki Wrocławskiej, na stanowisku asystenta (2005 – 2006 r.), a następnie adiunkta (od 2006 r.) Współpracował z wieloma firmami branży budowlanej, a w szczególności z firmami: Europrojekt Gdańsk S.A., PROMOST Wrocław, SSF-Ingenieure.

Główne kierunki zainteresowań naukowych Wojciecha Lorenca to konstrukcje zespolone stalowo-betonowe, modelowanie MES, opracowywanie i wdrażanie na rynku nowych rozwiązań konstrukcyjnych, technologia VFT-WIB, a w przeszłości sprężanie mostów zespolonych kablami zewnętrznymi. Jest autorem lub współautorem około 85 publikacji naukowych, w tym: 1 książki, 1 habilitacji, 40 artykułów (w tym 9 na Liście Filadelfijskiej z IF), 7 rozdziałów, 35 referatów konferencyjnych, 1 komunikatu konferencyjnego. Recenzuje artykuły do różnych czasopism międzynarodowych, m.in.: Journal of Constructional Steel Research, Steel and Composite Structures, Composites Part B: Engineering, Journal of Bridge Engineering, Journal of Computational Methods in Sciences and Engineering. Regularnie współpracuje z wieloma ośrodkami naukowymi i firmami z terytorium UE. Kierował na Politechnice Wrocławskiej następującymi projektami (grantami) międzynarodowymi RFCS: PRECOBEAM, ELEM, PRECO+, ECOBBRIDGE. Realizował też granty krajowe MNiSW oraz NCBiR.

Jego działalność obejmuje szeroki obszar budownictwa, wykonywał wspólnie z kolegami z KKM ekspertyzy obiektów budownictwa ogólnego jak schronisko meteorologiczne na Snieżce, Grunwaldzki Center. Posiada uprawnienia do projektowania w specjalności mostowej. Jest autorem projektów konwencjonalnych mostów zespolonych (w tym o konstrukcji belkowej, kratowej, łukowej, podwieszonej), wzmocnień mostów przez sprężenie kablami zewnętrznymi oraz innowacyjnych konstrukcji mostów zespolonych realizowanych w nowych technologiach, jako pilotażowe projekty, będące wynikiem realizowanych grantów. Zaprojektował po raz pierwszy montaż przęseł VFT metodą „przęsło po przęśle” z wykorzystaniem dźwigów ustawionych na zespolonych prefabrykatach (most nad Wisłą na stopniu wodnym Kościuszko w ciągu autostrady A4). Jest autorem koncepcji unikatowego stropu nad komorą startową tunelu pod Martwą Wisłą w Gdańsku na potrzeby montażu maszyny TBM. Współpracuje z firmami spoza granic Polski, wykonywał obliczenia statyczno-wytrzymałościowe projektowe i sprawdzające różnych złożonych i nietypowych obiektów inżynierskich (np. duży podwieszony most kolejowy na terytorium Chin, pierwszy wiadukt w technologii VFT z blachownicą bez pasa górnego zrealizowany w Rumunii). Na podstawie upoważnienia firmy Schmitt Stumpf Frühauf und Partner z Monachium nadzorował w Polsce budowę obiektów mostowych w technologii VFT, tj. prace związane z organizacją wytwarzania dźwigarów VFT, kontrolą jakości prefabrykatów, organizacją i prowadzeniem prac konstrukcyjno-montażowych, opracowaniem programu próbnych obciążeń i weryfikacją wyników na całym etapie realizacji inwestycji. Począwszy od roku 2005 skupiał się głównie na opracowaniu nowego rodzaju połączenia ścinanego i wykorzystującego go systemu belek zespolonych VFT-WIB. Działania te prowadził współpracując z firmami i uczelniami z obszaru EU realizując kolejno serię międzynarodowych grantów: PRECOBEAM (badawczy), PRECO+ (upowszechnienie wiedzy i wytyczne projektowe) oraz ECOBRIDGE (wdrożeniowy). W ramach tego ostatniego wybudowano innowacyjne obiekty mostowe w systemie VFT-WIB na potrzeby kontraktu „Projekt i budowa drogi ekspresowej nr 7 na odcinku Olsztynek – Nidzica wraz z obwodnicą Olsztynka w ciągu drogi krajowej nr 51”. Wojciech Lorenc jest autorem koncepcji obliczania nośności części stalowej połączenia ścinanego „composite dowels” oraz opracował przemysłową technologię wytwarzania obecnie stosowanych zębów stalowych w kształcie MCL będącą podstawą produkcji belek VFT-WIB stosowanych w obiektach mostowych w Polsce, Niemczech, Austrii, Rumunii. Zaprojektował pierwszy na świecie most kolejowy wykonany z zastosowaniem innowacyjnego połączenia ścinanego composite dowels i tym samym pierwszy zrealizowany w technologii VFT-WIB. Przedmiotowy zespolony ustrój nośny został zaprojektowany bez ani jednej spoiny oraz dodatkowego łącznika mechanicznego (pomijając mocowanie łożysk do dźwigarów).

Jest członkiem Sekcji Konstrukcji Metalowych Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk oraz członkiem Związku Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej.